Sarin gazı, Seymour Hersh ve gerçekler Sarin gazı

09 Nisan 2014 Çarşamba, 08:46

Haluk Şahin /YURT

Haberİn başlığını görünce yüreğim hopladı:
“Suriye’deki zehirli gaz saldırısını, ABD’yi savaşa sokmak için Türkiye yaptı”
“İnşallah doğru değildir” diye düşündüm. “Doğru çıkarsa halimiz dumadır. Olacak şey değl zaten, tabii ki doğru değildir.”
Sonra haberdeki imzaya baktım: Seymour Hersh! Amerika’nın en ünlü soruşturmacı gazetecisi Seymour Hersh. Yaşayan efsane Seymour Hersh.
Yüzüme ateşler bastı.

London Review of Books’ta yayınlanan haberin kendisini ya da yankılarınıi okumuşsunuzdur. Özetle şöyle diyor:
“Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın Türkiyesi Esad rejimin ancak güç kullanılarak yıkılabileceğine inanıyor, bu nedenle Suriye’deki cihatcı örgütlere yardım ediyordu. Başkan Obama, Suriye’ye ancak kırmızı çizgileri aşılırsa askeri müdahalede bulunacağını ilan etmişti. Obama’nın birincil kırmızı çizgisi zehirli gaz kullanılmasıydı. Zor durumda kaldığı için ABD’yi savaşa çekmek isteyen Türkiye, sarin gazının imali için muhaliflere çeşitli şekillerde yardım etti ve yakın olduğu El Nusra örgütünün Gota’da kullanmasını sağladı…”
Zehirli gaz kullanımının en ağır insanlık suçlarından biri olduğunu anımsatmaya bilmem gerek var mı!
Bu iddia, hoşumuza gitsin gitmesin, hem uluslararası hem de ulusal düzeyde tartışılacaktır. Bu ülkenin onurlu bir yurttaşı olarak doğru çıkmamasını temenni ettiğimi yineleyeyim.

Ancak, bu hükümeti ve Başbakanaı savunmak için her şeyi yapabileceklerini kanıtlamış olan yandaş tayfasının gazeteci Seymour Hersh’i linç etmesine de göz yummak da yakışıksız olur. Böyle bir şey bizi dünyaya daha da rezil etmekten başka bir işe yaramaz, çünkü Seymour Hersh Seymour Hersh’tür.
Yandaş grubundan biri haberin hemen ardından Hers için Twitter’da şöyle yazdI
“Neocon abilerinin adamı, İslam düşmanı, siyonist Yahudi gazeteci eskisi…”
ABD’ye D. Avrupa’dan gelmiş Yahudi göçmenlerin çocuğu olması dışında tümü yanlış bu bilgilerin… Hersh Neocon değil, tam tersine onların baş düşmanı olarak biliniyor. Siyonist değil, siyonizmi eleştiren biri; gazeteci eskisi hiç değil, sürekli üretiyor, ödüllerden ödüllere koşuyor…
Bizimkilerin hemen savunma pozisyonuna geçmelerinin nedeni, Hersh’in hedefinin velinimetleri Erdoğan olduğunu sanmaları. Oysa Hersh’in asıl hedefi Başkan Obama. Çünkü Hersh, Obama’nın sürekli yalan söyleyerek Amerikan halkını alddatığını, yalancılıkta W. Bush’tan bile kötü olduğunu iddia ediyor.
Özetle diyor ki: “Obama sarin gazı ile ilgili gerçeği biliyor. Ancak söz konusu olan müttefik Türkiye olunca söyleyemiyor.
Yani Hersh’in amacı Erdoğan’ı devirmek filan değil, Obama’ya doğruyu söyletmek. Geldiği gazetecilik geleneğinin gereklerini yerine getirmeye çalışmakta…

O geleneği anlatayım:
Amerikan gazetecilik kültüründe siyasetçilerin yalan söylediğine yürekten inanılır. Gazetecinin görevi onları izlemek, yalan söylemelerine imkan vermemek ve söyledikleri yalanları suratlarına çarpmaktır!
Bush’un neo-conlarının yalanlarını pek çok kez gözler önüne sermiş olan Hersh, sözümona liberal Başkan Obama’nın da bir yalancı olduğuna inanıyor, bunu sık sık yazıyor, anlatıyor. Son zamanlarda da Obama’nın Suriye politikasına takmış; oradaki yalanları birer birer ortaya çıkarıyor. Sarin gazı epizodu da bunlardan biri.
Bu haber üzerinde çalışmaya devam edeceğine kimsenin kuşkusu olmasın. Haberde andığı kaynaklarının ona somut bilgiler vermiş olması kuvvetle muhtemel. Bakarsınız onları da yazar.
Kaynakları derken… Hersh öteden beri Amerikan istihbarat camiasının mızıkçıları ya da hoşnutsuzlarıyla çalışagelmiştir. Egemen politik anlayışla sorunu olan istihbaratçılar belki 40 yıldır onu bilgisiz bırakmamışlardır. İnce eleyip sık dokur. Hersh’in gazetecilik ödülleri çoktur ama yalan haberden mahkumiyeti yoktur.

Bu çağda birisini “Yahudi” diye yaftalamanın ne kadar ayıp bir şey olduğunu söylememe gerek yok. Bu utanmazlığa başvuracaklardan bir ricam var: Kendilerinin etnik köken ve mezhep olarak nereye ait olduğunu da yazsınlar. Bakalım bu yaftalar onların fikirlerini açıklamaya yetecek mi?
Hersh’in haberlerinin niçin New York Times ve Washington Post gibi namlı gazetelerde çıkmadığını da yazacaktım. Yer kalmadı. Artık Perşembeye.