Gözyaşlarının renginde buluşan anneler

13 Mayıs 2012 Pazar, 09:42

Bugün Anneler Günü. Bir tarafta hediyelere boğulan anneler dururken diğer tarafta hiçbir hediyenin acısını dindiremeyeceği, hiçbir kahramanlık hikayesinin sızısını hafifletemeyeceği anneler var. Onlar için en büyük hediye barış.

Maviş Şen ve Döndü Ergin evlatlarını savaşta kaybeden iki anne... İkisinin de oğlunun ismi Sinan. İki Sinan da Bingöl dağlarında vuruldu. Sinan Ergin Kürt, Sinan Şen Türk. Şimdi annelerine onlardan kalan, yüreklerindeki evlat acısı.

KİM KİMİ ÖLDÜRÜYOR?

Maviş Şen, Giresunlu üç çocuk annesi bir kadın. İki kızı bir oğlu var. Sinan ikinci çocuğu. Gözümün bebeği dediği oğlunu da 25 Nisanda Bingöl’ün Genç ilçesinde çıkan çatışmada yitirdi. Anne ve babasını da küçük yaşta kaybetmiş Maviş Şen, o yüzden Sinan’ı anlatırken “Benim annem babam gibiydi Sinan, ben şimdi kendimi öksüz yetim gibi hissediyorum” diyor. “Anne değilsin bilemezsin, dayanılacak acı değil bu acı. Hiçbir şey dindirmez. Dağ, taş almaz bu acıyı” diye devam ediyor konuşmasına. Oğlunun cenazesinde sarf ettiği ‘Vatan sağ olsun demiyorum’ sözlerinin medyada çarpıtıldığını düşünüyor ve açıklık getirmeye çalışıyor; “Ben o sözleri bu kan artık sussun. Hepimiz kardeşçe yaşayalım diye söyledim.”

Gözlerindeki yaş hiç durmuyor Maviş Şen’in. “İçim yangın yeri diyor” ve ekliyor “Ateş düştüğü yeri yakıyor parçalıyor. Bütün şehit anneleri bu duyguyu hissediyorsa, bu acıya dur demek lazım. Sinan’ım gitti ama benim daha torunlarım olacak. Hem kimi öldürüyorlar. Onlar da bu topraklarda yaşamıyor mu?”

BU YAŞA ÖLSÜNLER DİYE Mİ GETİRİYORUZ?

İki tarafta da aynı acının büyüdüğüne dikkat çekiyor Maviş Şen, “Yemiyor yediriyoruz, giymiyor giydiriyoruz. Bizler bu yaşa ölsünler diye mi getiriyoruz?”

Sinan askere gidene kadar haberlerle çok vakit geçirmediğini söyleyen Şen, “Ama nasıl ki Sinan’ım askere gitti. Haberlerin başından ayrılmaz oldum. Hep bekledim bakanların ağzından bir ‘ateşkes’ kelimesi çıksın diye bekledim” diyor.

Sinan’ın fotoğrafını gösteriyor. Gözleri fotoğrafta takılı “Boylu bosluydu benim oğlum. Zaten o yüzden komando yapmışlar, seçiyorlarmış. Ama Sinan’ım dağ nedir bilmezdi. Ürkekti oğlum. Daha küçük ne bilsin dağda gecenin karanlığında yürümeyi” diyen Şen, Sinan izne geldiğinde göndermek istemediğini söylüyor. Hatta benzini eline alıp ‘Yakarım kendimi ama göndermem seni’ demiş oğluna. Bu olayla ilgili de “Gerçekten yakacaktım kendimi” diyor ve devam ediyor konuşmasına “Birilerinin bir şey yapması gerekiyor. Ben de belki kendimi yakarsam bir şeyler değişir. Belki oğlumu kurtarırım dedim. Ama Sinan’ım ‘olur mu? Anne hadi ben gitmedim. Sen beni vermedin. Ya! Oradaki arkadaşlarım dedi.”

YETER ARTIK BU KANI DURDURUN

İzne geldiğinde ablası Sinan’a yeni kıyafetler almış. Sinan, gideceği güne kadar bu kıyafetleri üzerinden hiç çıkarmamış. İzninin bitmesine bir gün kala kıyafetlerini değiştiriyor ve o elbiseleri annesinin kucağına bırakıp ‘Al bunlar ben gelene kadar sana yeter’ demiş. Şimdi kahroluyor Maviş Şen, dizlerine vura vura “Hiç bir şey benim yüreğimdeki acıyı dindirmez. Ama istedikleri zaman istedikleri her şeyi yapabilen yetkililere sesleniyorum yeter artık! Bu kanı durdurun. Çocuklarımızı daha fazla öldürmeyin.”

Kaynak : (İstanbul/EVRENSEL)