“Eşber gözlerini şimdi kaybetti!” Gülümseyen direniş Sumru Yağmurdereli…

14 Şubat 2012 Salı, 10:58

Akın Birdal’ın Sevgili Dostum, Sumru Yağmurdereli için söylediği bu sözler ne kadar doğru, ne kadar gerçek ve nekadar anlamlı!!!!

Yine Bir Gün gazetesi yazarlarından Nazım Alpman’ın köşesinden aldığım Sevgili Dostum, Sumru’yu gerçekten doğru ve hak ettiği insan yanıyla anlatan “Gülümseyen direniş Sumru Yağmurdereli” analizini de aşağıda okuyacaksınız.

İnsan hakları savunucusu Sumru Yağmurdereli, Safranbolu’da 2000 yılında satın aldığı tarihi Rum evini adeta kültür sarayına dönüştürmüştü.
Sumru, sanat galerisi, sinema salonu, kafe ve restoranın yer aldığı konakta turistlere hizmet veriyordu.
Sevgili Sumru yaptığı işle ilgili verdiği bir röportajda duygularını şöyle anlatmış:

“Mekanlara âşık olmak da insanlara âşık olmak gibidir, içinde sancısını, özlemini taşır. Yüreğinizi titretir. Uykularınızı kaçırır.
Takılır gidersiniz bir kasabanın, o kasabadaki bir evin peşinden.
Ve bir gün bakarsınız ki ilk gençliğinizde kurduğunuz düş son gençliğinizde hayat bulmuştur. Safranbolu ve ‘’TAŞEV’’ sürekli bir aşk halidir benim için…”

İnsanların birbirini çıkar, menfaat, imtiyaz ve güç için boğazladığı, yok ettiği, yok saydığı ve bundan hiç utanıp hicap duymadığı günümüzde sevgili Sumru’nun mekânlara duyduğu sevgiyi ve aşkı kaç kişi anlar bilemem…

Ancak gerek mekânları gerekse toplumu örnek ruh halleriyle temizleyecek insanlar tek tek gidişlerini görmek içimi acıtmakla kalkmıyor; kalan kötülerle, ceberut ruhlu doyumsuz insan müsveddeleriyle uğraşabilme azmimi de zayıflatıyorlar.

Kimse kursa bakmasın ama toplumda o kadar çok zararlı, gereksiz, hain, kıskanç, doyumsuz, tehlikeli insan sefa sürerken sevgili dostum, Sumru’nun zamansız ve haksız ölümü beni çok üzdü. Hatta isyan ettirdi...

Çünkü Sumru gerçekten İNSANDI…

Sevmeyi bilen, zor anlarda yanında olabilen, çok güzel gülen, pozitif, huzur veren bir dosttu…Uzakta olsak ta uzun süre görüşememiş olsak ta biliyorum ki o hep dostumdu.

Rahat uyu güzel insan Sumru… Senide sevgili eşim Mehmet Buğday’ın yanına yıldızlara yolluyorum.
Sizleri unutmayacağız.
Zaten unutursak herkes anlasın ki bizlerde de insanlık kalmamıştır…
Güler Buğday/Bursa bağımsız.
Gülümseyen direniş
Sumru Yağmurdereli

Kamuoyu onu Eşber Yağmurdereli’nin vefalı kız kardeşi Sumru olarak tanıyordu. Çünkü ağabeyi Eşber, hangi cezaevindeyse Sumru da o cezaevinin kapısında bir direniş arması olarak yer alıyordu.
Yirmi yıla yakın düzenli bir çile armağan etti bu devlet Yağmurdereli kardeşlere… Ama hiç kimse ne Sumru’yu ne de Eşber’i “lanet olsun bu hayata” derken göremedi.
Onlara bakıp ancak hayata bağlanma arzusu yükseldi çevrelerinden…
2000’li yıllara doğru her ikisinin de hayatları “normal insanlar” gibi olmaya başlamıştı. Artık cezaevi kapıları, hücreler, işkenceler, mahkemeler, yargılanmalar, polis ifadelerinin yerini daha kabul edilebilir şeyler almıştı.
Eşber’in yayıncılığı Sumru’nun Safranbolu aşkıyla harmanlanarak ilerliyordu. Sumru’nun TAŞEV’i Safranbolu’nun yeni simgelerinden biri haline gelmişti.
Eski Rum evini bir sanat kültür merkezine dönüştürmek az buz çile değildi. Ama Sumru mutluydu. Mücadele onu hayata bağlıyordu.
Ta ki, o melun hastalık çıkıp gelene kadar…
Herkes Sumru’nun onu da alt edeceğini umuyordu. Hayatı direnişle geçmişti ya, elbet kanseri de başından defedebilirdi.
Bu sefer öyle olmadı.
Sumru Yağmurdereli 9 Şubat gecesi sabaha karşı hayata gözlerini yumdu. Her zaman gülen o güzel gözlerini…
Sumru için herkes her zaman çok iyi şeyler söyledi.
Cumartesi günü Üsküdar Karacaahmet’te yapılan cenaze töreninden sonra Kadıköy’de bir araya gelen Sumru’nun can dostları gece yarısına kadar onu uğurladılar.
Sumru’nun eksikliğini en fazla kimin hissedeceğini tahmin etmek zor değil. Akın Birdal bu durumu çok veciz biçimde şöyle açıkladı:
-Eşber gözlerini şimdi kaybetti!
Sumru, Eşberin gözbebeğiydi. Sadece ağabeyinin değil tabii ki…
İnsan hakları, eşitlik, demokrasi, barış mücadelesi denildiğinde gözleri parlayanların tümünde Sumru’nun bakışları olacak bundan böyle…

Nazım Alpman

Kaynak : BURSA BAĞIMSIZ