Gerçek gündemi linçle örtme çabası

16 Nisan 2014 Çarşamba, 08:52

Sevgi Akarçeşme/ZAMAN

Son aylarda şahit olduğumuz psikolojik harekâtın artık linç kelimesinden başkasıyla açıklanabilir bir tarafı kalmadı.
Her güne acaba bugün hangi akıl almaz iftira ve yalanlar duyacağız diye başlıyoruz. Havuz medyasının günahları 28 Şubat’ı çoktan geçti. Dün hükümet tetikçiliğinden ötesini yapamayan ama adına mecburen gazete dediğimiz Akşam, suç sicili kabarık bir Ergenekoncunun iddialarından medet ummuş ve Cemaat’in silahlı bir terör örgütü olduğu saçmalığına kocaman yer vermiş. Rahip Santoro, Zirve ve Dink suaylaş
Tweetleikastlarından bile neredeyse Cemaat’i sorumlu tutmuş. Halbuki Türkiye’de bu davaların aydınlığa kavuşturulması için en büyük mücadeleyi verenlerden biri Hizmet’e yakın medya kuruluşlarıdır.

Cumhuriyet tarihinde eşi görülmemiş bir şeytanlaştırma sürecinden geçiyoruz. Gezi’den Ermeni tasarısına, Ergenekon davalarından Anayasa Mahkemesi’nin Twitter kararına kadar her şeyden sorumlu tutulan Cemaat ya da kendi uydurdukları tabirle paralel yapı. Hâlâ bulanmamış zihinle bakanların görebildikleri gibi hayali ve devasa bir düşman yaratıp ona karşı savaşma taktiği en azından kısa vadede hükümetin işine yarıyor. Bizimki gibi milli güvenlik paranoyaları olan toplumlarda düşman yaratmak zor bir iş değil. Ne var ki Başbakan’a iftira ve yalan kampanyasında destek olarak şahsi kariyerlerini parlatmak isteyen vasat tipler yüzünden toplumsal barış iyice tehlikeye giriyor. En son örneği adeta kana susamış biçimde intikam çağrısı yapan ve sözde profesör unvanı taşıyan AK Parti MKYK üyesi Mazhar Bağlı. Kendisi Batı standartlarında akademik şartlarda nasıl yeterlilik sergilerdi emin değiliz, ama sadece Twitter’daki hezeyanları bile böyle hocanın eline düşen öğrencilere acınmasına sebep oluyor. İktidar partisinin karar alma organında görevli bu adam, Hizmet’i kastederek “bu saatten sonra milletin öfkesini asla kavga kesmez... İntikam istiyor millet, kan kusturanlara kan kusturulsun istiyor” yazabiliyor. Varın ülkenin içinde bulunduğu cinnet ortamını siz hesap edin! Hangi suç, hangi delil diye sorulduğunda ise aynı “profesör” Hizmet mensuplarına hepinizin varlığı teker teker delil olmaya yeter diyebiliyor. Bu zihniyetin “soykırım” girişimlerinden ne farkı var? Bir topluluğa sadece kimliği üzerinden saldırıp yok etme girişimi soykırım tanımına giriyor sonuçta.

Başbakan’ın yürüttüğü ve dolayısıyla onun baş sorumlusu olduğu bu toplumsal cinnet kampanyasının en önemli sebebi esas gündem olması gerekeni, yani yolsuzluk ve hukuksuzlukları kapatma girişimi. Bize bilmediğimiz bir şey söyle diyebilirsiniz, ama toz bulutu içinde 17 ve 25 Aralık soruşturmaları neredeyse unutuluyor. Hâlbuki ayakkabı kutuları, evlerde saklanan 3-5 kuruş (siz onu eski parayla bir trilyon olarak okuyun), sıfırlanan ve kaynağı açıklanamayan paralar, 29 yaşında bir İranlının elinde oyuncak olan ve milli güvenlik zafiyeti oluşturan bakanlar, az bulunup geri gönderilen milyon dolar rüşvetler, hukuki davaları etkileme çabaları, ihaleye fesat karıştırma, gazetecileri işten attırma, TV’lerdeki altyazılara bile müdahale yok olmayacak. En az 8 havuz gazetesi ve sürekli başbakan propagandası yapan en az 15 ulusal kanal sayesinde gerçekler geçici olarak perdelenebilir, ama bu ülkede hukuk bir gün tekrar tesis ettiğinde bu delil ve iddialardan kaçış olmayacak.

Bu süreçte, hükümetin başarıyla kullandığı araçlardan biri de herkesi ajan ya da piyon ilan etme. Toplumda Kemalist dönemden kalan bir hastalık olan dış güçler paranoyası yeni değil, ama dünyaya açılan ve kendine güvenen bir Türkiye’nin bu saçmalıkları artık aşması gerekiyor. Özellikle ABD ile yaşanan bu aşk-nefret ilişkisi ayrıca bir yazı konusu olmaya değer.

15 Nisan 2014, Salı